Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu - Przegląd prasy medycznej

Jesteś tutaj: Strona główna » Wydawnictwo Biblioteka » Szlachetne Zdrowie - Numery archiwalne » Nr 1 » Przegląd prasy medycznej

Przegląd prasy medycznej

Ambicją tej rubryki nie jest dokonanie kompletnego przeglądu piśmiennictwa. Wręcz przeciwnie, intencją jej autorów jest zasugerowanie czytelnikom ich zdaniem wartościowych lektur, jest to więc przegląd wysoce wybiórczy, rzekłbym nawet tendencyjny. W odróżnieniu od dziesiątek innych tego typu przeglądów zamieszczanych w czasopismach, witrynach internetowych, autorzy otwarcie przyznają się, iż rubryka ta ma charakter subiektywny. Walorem jej może być natomiast to, że nie sugerujemy listy kilkudziesięciu artykułów, wartych przejrzenia, a co najwyżej 5 - 6 spośród ważnych.

Effects of long-term treatment with angintensirfconvertingenzyme inhibitors in the presence or absence of aspirin: a systematic review. Koon K Teo, Salim Yusuf, Marc Pfeffer, Lars Kober, Alistair Hall, Janice Pogue, Roberto Latini, Rory Collins for the ACE Inhibitors Collaborative Group
Lancet 2002; 360; 1037-1043

Nie rozstrzygnięto dotąd jednoznacznie (a jest to trudne ze względów etycznych), na ile potencjalna interakcja między inhibitorami konwertazy angotenzyny (ACI) (powodującymi wazodulatację poprzez zmniejszenie stężenia angotenzyny II i wzrost bradykininy), a aspiryną (działającą wazokonstrykcyjnie poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn) ma znacznie praktyczne. Spostrzeżenia z retrospektywnej analizy badania SOLVED (i kilku innych badań) były w tym względzie niepokojące. Leczenie aspiryną chorych po zawale serca jest postępowaniem standardowym, dla inhibitorów konwertazy wskazania ulegają szybkiemu rozszerzeniu. Czy pacjent z niewydolnością serca o etiologii niedokrwiennej powinien być nadal leczony aspiryną? Autorzy dokonali meta-analizy danych 22 060 chorych z 6 dużych badań prospektywnych, w których oceniano efekty leczenia ACI: SOLVD część prewencyjna i lecznicza, SAV>;, AIRE, TRACE, and HOPE. Badano częstość występowania złożonego punktu końcowego (śmierć, zawał serca, udar mózgu, hospitalizacja z powodu nasilenia niewydolności serca i konieczność rewaskularyzacji) u chorych leczonych ACI w zależności od tego czy byli równocześnie leczeni aspiryną.

Wyniki dokonanej meta-analizy wskazują, iż nie ma różnic w redukcji częstości występowania opisanego punktu końcowego w zależności od leczenia ACI z dodatkiem aspiryny lub bez tego leku (p=0-15). Różnica pojawia się natomiast w odniesieniu do częstości zawałów (interakcja p=0-01). Redukcja ryzyka przy leczeniu ACI wyniosła 22 % w porównaniu do placebo (p<0~0001), niezależnie od stosowania aspiryny (współczynnik ryzyka 480, [99% CI D·73-0~88]) i nie leczonych (współczynnik ryzyka 0-71 [99% CI 0-62-0-81]. Mild renal insufticiencv is associated with increased cardiovaseular mortality; The Hoorn Study Ronald M.A. łicnry, Pict J. Kostense, Griet Bos, Jacqueline M. Dekker, Giel Nijpels, Robert J. Heine, Lex M. Bouter, and Coen D.A. Stehouwer
Kidney International 2002, 62:1402. Zmniejszanie się filtracji kłębuszkowej towarzyszy starzeniu się (utrata około 1 ml/min rocznie). 7.naczący odsetek ludzi starszych ma zatem istotnie obniżoną filtrację kłębuszkową. Przewlekłej zaawansowanej niewydolności nerek towarzyszy bardzo wysoka śmiertelność z przyczyn sercowo - naczyniowych. Związek natomiast łagodnej niewydolności nerek ze śmiertelnością sercowo - naczyniową nie jest jednoznacznie ustalony, zwłaszcza po uwzględnieniu innych uznanych czynników ryzyka Ostatnie lata znacznie poszerzyły możliwości nefroprotekcji (ACI, inhibitory Ang II). W świetle tych nowych możliwości niniejsze badanie wydaje się szczególnie interesujące. k) Autorzy poddali prospektywnej, ponad 10 letniej obserwacji grupę 631 osób w wieku 50 do 75 lat W tym czasie zmarło 117 osób (50 z przyczyn sercowo - naczyniowych). Wyjściową czynność nerek określano badając stężenie kreatyniny, klirens kreatyniny (metodą Cockcrofta-Gaulta) i filtrację kłębuszkową (wzór Levey) i wielkości te wynosiły odpowiednio: 91.7 - 19.0 pmol/L, 72.5 ~ 13.7 mLJmin/1.73 m2:i 67.8 - 12.1 mL/min/1.73m2. Ustalono, że ryzyko sercowo naczyniowe rośnie wraz z pogarszaniem się czynności nerek i to niezależnie od innych czynników ryzyka. Względne współczynniki ryzyka wynosiły: 1.11 (1.07 to 1.16) na 5 p.mol/L wzrostu stężenia kreatyniny, 1.15 ( 1.0 1 to 1.31 ) na każde 5 mL/min/ 1.73 m2 spadku klirensu kreatyniny i 1.26 (1.12 to 1.42) na każde 5 mL/min/1.73 m2 spadku filtracji kłębuszkowej.Wyniki byiy podobne u chorych z cukrzycą I nadciśnieniem, jak I dla chorych bez tych schorzeń.

Badania te sugerują, iż skuteczna nefroprotekcja oznaczać może skuteczniejszą kardioprotekcję. Relatywna prostota wzorów Cockcrofta-Gaulta czy Levey daje możliwość bardziej precyzyjne stratyfikacji chorych pod względem ryzyka sercowo - naczyniowego.

Piotr Rozentryt

Tiklopidyna czy clopidogrel?

1. Superior clinical efficacy of clopidogrel to ciclopodine affer succesful coronary stenting: a meta-analysis of published studies (G.Casella, F.Ottani, A.Capecchi, P.Sangiorgio, P.C. Pavesi, D.Bracchetti) ESC Congress 2002 Berlin, Poster Display VI, Abstract: P 3687 European Heart Journal Vol4, Abstr.Suppl. August 2002, page 721

2. A randomized comparison of clopidogrel and aspirin versus ticlopidine and aspirin the placement of coronary-artery stents. ( C. Mueller, H.Roskamm, P.Hunziker, S.Marsch, A.P. Perruchoud, F.J.Neumann, H.J.Buettner) ESG Gongress 2002, Berlin, Poster Display IV, Abstract: P 2253 European Heart Journal Vol 4, Abstr. Suppl August 2002 page 435

3. Is clopidogrel inferior to ticlopidine ine preventing subacute stent thrombosis ? ( P.Wenaweser, M.Rotter, S.Windecker, C. Seiler, O.M.Hess, B.Meier, F.R.Eberli ESC Congress, Berlin, Poster Display IV, Abstract: P 2246 European Heart Journal Vol

4. Abstr.Suppl. August 2002, page 433

Na dorocznym Kongresie Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego pojawiły się kolejne doniesienia porównujące skuteczność ticlopidyny i clopidogrelu u chorych poddawanych angioplastyce wieńcowej z implantacja stentu. Metaanaliza Casella i wsp. ( 1 ) dotycząca jedenastu tysięcy pacjentów włączonych do różnych badań wykazała brak różnicy pomiędzy dwoma pochodnymi tienopirydyny w zapobieganiu wystąpieniu zgonu lub zawału nie zakończonego zgonem przy istotnie mniejszej częstości występowania objawów ubocznych po clopidogrelu. Obserwacja ta potwierdza uznany pogląd, że oba leki są równie skuteczne a różnica pomiędzy nimi polega głównie na częstości występowania i nasilenia objawów ubocznych.

Odmienne wyniki dotyczące skuteczności obu leków w zapobieganiu incydentom sercowo-naczyniwym przedstawili Mueller i wsp. (2) oraz Wenaweser i wsp.(3). Mueller losowo

podzielił 700 po implantacji stentu do grupy tiklopidyny lub clopidogrelu. W ciągu trzech lat punkt złożony obserwacji (zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych lub ponowny zawał) wystąpił dwukrotnie częściej podczas leczenia clopidogrelem (11,3% wobec 5,5%). Z kolei Wenaweser porównał wyniki leczenia tiklopidyną u 1806 chorych, u których stenty wieńcowe implantowano w latach 1995-1999 z 2647 z chorymi leczonymi w latach 1999-2001, u których stosowano clopidogrel. Podostra zakrzepicaw stencie wystąpiła ponad dwukrotnie częściej w grupie, clopidogrelu podawanego przez cztery tygodnie w porównaniu do tiklopidyny stosowanej krócej, bo przez dwa tygodnie (1,89 % i wobec 0,83% ), co więcej późną zakrzepicę w stencie >28 dnia)
zanotowanojedynie u chorych z grupy clopidogrelu. Wyniki tych doniesień stanowią, że nadal aktualna i nierozstrzygnięta jest dyskusja, który lek wybrać dla pacjenta po implantacji stentu biorąc pod uwagę, skuteczność, bezpieczeństwo stosowania, lecz także cenę obu preparatów.

Jarosław Wasilewski

powrót

$/\$