Podczas pierwszej po wakacjach sesji Sejmiku Województwa wręczono Złotą Odznakę Honorową Za Zasługi dla Województwa Śląskiego wybitnemu kardiologowi prof. Andrzejowi Lekstonowi. Radni przyjęli uchwałę o przemianowaniu Instytutu Myśli Polskiej im. Wojciecha Korfantego na Regionalny Instytut Kultury im. W. Korfantego.
Prof. Andrzej Lekston wyróżniony za zasługi dla województwa śląskiego
2023-08-28
Uhonorowany złotą odznaką zasłużonego dla regionu prof. dr. hab. n. med. Andrzej Lekston po ukończeniu studiów na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie w 1974 roku podjął pracę w Wojewódzkim Ośrodku Kardiologii w Zabrzu jako asystent na oddziale kardiologii. W 1977 roku uzyskał specjalizację I stopnia z zakresu chorób wewnętrznych, w 1982 roku specjalizację II stopnia z tego zakresu, w 1988 roku stopień doktora nauk medycznych, w 1994 roku specjalizację z zakresu kardiologii. 11 listopada 2004 roku otrzymał tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych, a w 2011 tytuł profesora nauk medycznych.
Od 1977 roku podjął również pracę w pierwszej Pracowni Hemodynamiki na Śląsku. W tym samym roku została mu powierzona rola utworzenia w Zabrzu zespołu karetki kardiologicznej, której był kierownikiem przez 15 lat; do roku 1992 pełnił dyżury, zajmował się organizacją i szkoleniem personelu medycznego. Od 1984 roku w nowo powstałej placówce - Wojewódzkim Ośrodku Kardiologii a następnie Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu pełnił funkcję zastępcy, a od 1992 roku funkcję kierownika Pracowni Hemodynamiki.
W 1985 roku wdrożył do leczenia, pod merytorycznym nadzorem profesora Stanisława Pasyka, zabiegi dowieńcowego podawania leków trombolitycznych u chorych z zawałem mięśnia sercowego oraz pierwsze planowe zabiegi przezskórnej śródnaczyniowej plastyki tętnic wieńcowych (PTCA). W 1986 roku wykonał wraz z dr Borkowskim w Wojewódzkim Ośrodku Kardiologii w Zabrzu, w trybie dyżurowym, pierwszy zabieg inwazyjnego leczenia świeżego zawału mięśnia sercowego. Zaowocowało to wprowadzeniem w czerwcu 1987 roku całodobowego dyżuru zawałowego w Pracowni Hemodynamiki, co było innowacją na skalę światową. Był to początek wdrażania zabrzańskiego modelu leczenia zawału serca na terenie kraju. Po spotkaniu zorganizowanym z inicjatywy Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu kolejne ośrodki w Polsce rozpoczęły stałe dyżury hemodynamiczne. Efektem wspólnej pracy jest aktualnie około 150 dyżurujących w Polsce pracowni i jedna z najniższych śmiertelności wewnątrzszpitalnych w zawale serca w Europie: śmiertelność w zawale serca na terenie kraju wynosiła w 1999 roku około 20 proc, a przy współpracy z NFZ wdrażanie zabrzańskiego modelu leczenia zawału serca w kraju spowodowało, że śmiertelność w zawale obniżyła się w 2004-2005 r. do 8 procent.
W 1999 roku na bazie współpracy z prof. Franciszkiem Kokotem, wykonał wraz z zespołem Kliniki Kardiologii i we współpracy z prof. Bogusławem Maciejewskim oraz jego zespołem z Instytutu Onkologii w Gliwicach pierwszy w kraju zabieg brachyterapii śródnaczyniowej tętnicy nerkowej.
Jest promotorem 8 przewodów doktorskich, 7 zakończonych oraz recenzentem 14 prac doktorskich. Uczestniczy w pracach komisji konkursowych na stanowiska ordynatorów oddziałów szpitalnych.
Tekst i foto: slaskie.pl
