Opieka zdrowotna udzielona zgodnie z postanowieniami dyrektywy transgranicznej

Wszelkie świadczenia zdrowotne bez względu na to, czy ich uzyskanie jest celem przyjazdu pacjenta do Polski, czy też konieczność ich udzielenia powstała już w czasie pobytu w Polsce.

Są to wszystkie te dokumenty, od posiadania których ustawodawstwo państwa ubezpieczenia uzależnia prawo do zwrotu kosztów leczenia przebytego w Polsce.

W szczególności dokumentem tym jest uprzednia zgoda uzyskana w państwie ubezpieczenia na zwrot kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej, jeżeli ustawodawstwo państwa ubezpieczenia przewiduje system udzielania takich zgód w odniesieniu do określonych świadczeń zdrowotnych.

Informacji o wymaganych dokumentach udziela Krajowy Punkt Kontaktowy w państwie, w którym pacjent jest ubezpieczony do świadczeń zdrowotnych.

Są to wszystkie placówki medyczne posiadające prawo do prowadzenia działalności leczniczej zgodnie z ustawodawstwem polskim, tak w ramach publicznego systemu opieki zdrowotnej jak i podmioty komercyjne/prywatne.

Jeżeli placówką medyczną, która udzieliła pacjentowi świadczeń zdrowotnych w Polsce jest placówka działająca poza publicznym systemem opieki zdrowotnej, to pacjent może z tych świadczeń skorzystać wyłącznie w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej. W tym przypadku nie ma znaczenia to, czy pacjent posiada odpowiedni unijny dokument potwierdzający jego prawo do świadczeń.

Pacjent UE zobowiązany jest do pokrycia całkowitych kosztów uzyskanego leczenia poprzez opłacenie rachunków otrzymanych od polskiej placówki medycznej albo apteki.

Pacjent UE może wystąpić do swojej instytucji ubezpieczenia zdrowotnego z wnioskiem o zwrot poniesionych kosztów.

Informacji o warunkach, jakie należy spełnić, aby uzyskać zwrot kosztów oraz o wysokości kwoty zwrotu udzielają właściwe Krajowe Punkty Kontaktowe w innych państwach UE.

Wysokość zwrotu kosztów leczenia w Polsce, jaka należy się pacjentowi UE ustala odpowiednia instytucja w państwie ubezpieczenia pacjenta.